De spectaculaire clash tussen Liverpool en Man United kende één hoofdrolspeler
Op voorhand verwachtten veel mensen een walk-over: de nummer één van de Premier League tegen de nummer veertien. Bovendien was Manchester United de afgelopen weken absoluut niet in vorm, met vier opeenvolgende nederlagen. Daartegenover stond Liverpool, dat al weken werd geprezen om het goede voetbal en zijn wedstrijden (ogenschijnlijk) gemakkelijk won. Toch werd het een heel andere, spectaculaire wedstrijd, die tot aan de 97e minuut spannend bleef. Uiteindelijk was een gelijkspel de terechte uitslag. Hoe kwam het dat United in deze wedstrijd wel gevaarlijk werd, en welke rol speelde Trent Alexander-Arnold hierbij?
Door Lars Visser
Alexander-Arnold is verdedigend kwetsbaar
Eén ding valt op tijdens de kansen van United: ze ontstaan voornamelijk over links. Dit heeft vooral te maken met het aanvallende plan van Ruben Amorim, die inspeelt op de zwaktes van Alexander-Arnold. Zoals door de Portugese trainer verwacht, zet Liverpool druk met zijn drie aanvallers op de drie centrale verdedigers van United. Wanneer Noussair Mazraoui of Diogo Dalot de bal krijgt, moet een van de backs van Liverpool doordekken. Toch schuilt daar het gevaar voor Liverpool.
Bruno Fernandes probeert het Alexander-Arnold continu zo moeilijk mogelijk te maken om door te stappen door steeds in zijn buurt te blijven. Wanneer de Engelse rechtsback wel doordekt op Dalot, ontstaat achterin een situatie van drie tegen drie. Doet hij dat niet, dan kan Dalot vrij doorlopen. Het maken van deze keuzes behoort niet tot de sterke punten van Real Madrid-target TAA.
In dit beeld is te zien dat door de positionering van Fernandes, Alexander-Arnold niet naar Dalot kan toe bewegen, want dan geeft hij te veel ruimte weg in het centrum. Tegelijkertijd heeft Dalot alle ruimte als hij wel de bal ontvangt, uiteindelijk kiest de Engelse rechtsback om te blijven staan, waardoor Dalot de bal ontvangt. (Bron: Viaplay)
Daarnaast is Alexander-Arnold ook kwetsbaar in de rechtstreekse duels, zoals duidelijk werd voorafgaand aan de 1-0. Hij geeft daar Fernandes te veel ruimte, waardoor de Portugees rustig kan indribbelen en Lisandro Martínez diep kan lopen. Ook wordt Martínez niet adequaat afgedekt door Alexander-Arnold, waardoor hij de 1-0 kan binnenjagen. Na een zeer slechte pass, die bijna tot een grote kans leidt voor United, heeft Arne Slot genoeg gezien en wordt hij vervangen door Conor Bradley. Het is nu aan de Nederlandse succesmanager om hier een blijvende oplossing voor te vinden.
Alexander-Arnold laat Fernandes vrij bij hem weg dribbelen, waardoor die een steekpass kan geven op Martínez die uiteindelijk kan scoren. (Bron: Viaplay)
Het spelen met ruimtes tussen Salah en Alexander-Arnold
Aan de andere kant heeft Slot ook een specifieke rol in gedachten voor Alexander-Arnold: laag in de opbouw aan de buitenkant. Zoals eigenlijk elke wedstrijd schuift Slot geregeld met zijn rechtsback, allemaal met de intentie om óf Mohamed Salah vrij te krijgen, óf Alexander-Arnold op gevaarlijke plekken aan de bal te brengen. Ditmaal is zijn plan voornamelijk gericht op de Egyptenaar. Een van de nadelen van de formatie van United is dat de ploeg maar één speler op de vleugel heeft staan. Door Alexander-Arnold laag in de opbouw aan de flank te positioneren, probeert Slot Salah in 1-op-1-duels te krijgen met Dalot. Dit lukt geregeld in deze wedstrijd, waardoor Salah de duels met Dalot kan aangaan.
De afstand tussen Salah en Alexander-Arnold in beeld, waardoor Fernandes richting Alexander Arnold beweegt, en Salah in een rechtstreeks duel komt met Dalot. (Bron: Viaplay)
Toch leidt dit maar mondjesmaat tot echte kansen, en dat heeft één voornaamste oorzaak: een gebrek aan bezetting in de zestienmeter. Op de momenten dat Liverpool er langs de flank doorkomt en in de gelegenheid is om een voorzet te geven, zijn er te weinig spelers op de juiste plek. Dit terwijl voorzetten vanaf de zijkant al het hele seizoen een van de grote zwaktes van United blijken te zijn, iets wat ook zichtbaar werd door de ongelukkige handsbal van Matthijs de Ligt. De positionering van meerdere spelers was toen niet in orde.
Toch heeft Liverpool hier te weinig gebruik van gemaakt. Er lagen kansen op momenten dat Salah doorkwam aan de zijkant, maar te vaak was Luis Díaz niet in de spits aanwezig om de voorzetten af te werken. Met het invallen van Darwin Núñez veranderde dit helaas voor Liverpool ook niet.
Geen enkele speler van Liverpool in de zestienmeter, terwijl Díaz vanaf de zijkant doorbreekt en uiteindelijk voor kan zetten. (Bron: Viaplay)
De blijvende kwetsbaarheid van Manchester United
Toch blijft ook dit United kwetsbaar. De ploeg van Amorim kampt met twee fikse problemen. Allereerst is er de ruimte achter de middenvelders en vóór de verdediging die wordt weggeven. United verdedigt op eigen helft steevast in een 5-4-1-formatie. Het probleem dat zich al weken voordoet, is dat de middenvelders naar voren schuiven, terwijl de verdedigers niet kunnen of willen doordekken.
Gevolg: er ontstaat ruimte tussen de verdedigers en de middenvelders op cruciale plekken, waardoor een tegenstander er gemakkelijk tussendoor kan voetballen. Slot had hierop geanticipeerd, en mede daarom speelde Díaz in deze wedstrijd opnieuw in de spits. Geregeld bewoog hij uit de spits om deze ruimtes te bespelen, samen met Curtis Jones en Cody Gakpo. United blijft kwetsbaar op momenten dat de middenvelders uitstappen en de achterste linie niet meeschuift.
De achterste linie van United staat nog op één lijn, terwijl de twee middenvelders al zijn doorgeschoven. Hierdoor kan Alexis Mac Allister gemakkelijk Jones aanspelen, die tussen de linies vrij komt. Dit resulteerde in een grote schietkans voor Alexander-Arnold. (Bron: Viaplay)
Tegelijkertijd is de hele achterste linie een zorgenkindje voor Amorim. Ook in deze wedstrijd, met name in de eerste helft, werd duidelijk dat de verdediging niet op de juiste momenten doorschuift. Alleen Harry Maguire lijkt echt comfortabel in zijn rol in een vijfmansachterhoede. De rest van de spelers oogt bij tijd en wijle onwennig. Vaak moet er doorgestapt worden aan de balkant, maar schuift de andere kant onvoldoende mee, waardoor er gaten ontstaan in het centrum van de verdediging. Dit was onder meer zichtbaar bij de kans van Gakpo in de eerste helft, waar de verdediging onvoldoende was doorgeschoven.
Het probleem in één beeld gevangen, De Ligt en Mazraoui staan niet genoeg naar de balkant toe gekanteld, en tegelijkertijd is Magruie te ver doorgestapt in de richting van de balkant, waardoor de tegenstanders er tussendoor kunnen glippen. (Bron: Viaplay)
Al met al was het voor de neutrale toeschouwer een genot om deze wedstrijd te bekijken. Kansen over en weer, en een wedstrijd die tot de laatste minuut spannend bleef. Wie wil dat nou niet? De enige twee mensen die liever een saaiere wedstrijd hadden gezien, zijn Amorim en Slot.