Waarom Argentinië één van de mooiste WK-finales ooit wist te domineren

Door Evert van Zoelen

Vanaf de aftrap is duidelijk dat Argentinië de speelwijze van Frankrijk goed heeft doorgrond. Waar iedereen Ángel Di María aan de rechterkant verwacht, begint hij zondag op links. Het is een onderdeel van het tactische plan dat Scaloni vooraf bedacht heeft.

Argentinië begint de wedstrijd vanuit een 4-3-3-formatie met Messi aan de rechterkant. Messi kiest na enkele minuten echter steeds meer centraal positie. Op die manier ontstaat een formatie met een vierkant op het middenveld en een open rechterkant bij Argentinië.

De bezetting van Argentinië met Messi aan de binnenkant en een open rechterkant. Bron: NPO1.

Dit zorgt voor twee grote problemen bij de Fransen. Ten eerste zit Frankrijk in de nesten aan de linkerkant. Theo Hernández volgt Messi deels naar het centrum. Wanneer Nahuel Molina de open ruimte induikt, kan Kylian Mbappé hem niet zomaar laten lopen. Hierdoor staat de sterspeler van Frankrijk verder naar achter, waardoor hij in de omschakeling minder snel in positie staat om gevaarlijk te worden.

Het tweede en grootste probleem voor de Fransen is dat Messi een vier-tegen-drie-situatie op het middenveld creëert door naar het centrum te bewegen. Frankrijk probeert zoveel mogelijk in positie te blijven staan tijdens het verdedigen, dus Hernández loopt niet achter Messi aan wanneer hij te ver uitzakt. De Argentijnen weten hierdoor constant een vrije speler te vinden in de opbouw en hebben vervolgens een vrije speler op het middenveld.

Argentinië heeft creëert een vierkant op het middenveld. Bron: NPO1.

Rechtsback Jules Koundé wordt geregeld gedwongen door te dekken. Di María heeft hierdoor steeds de ruimte om de bal te ontvangen en zijn acties te maken. Daarnaast zijn er momenten waarop rechtsbuiten Ousmane Dembélé achter Di María aan moet, als Koundé niet op tijd zijn tegenstander in het middenveld kan overgeven. Uit zo'n situatie weet Argentinië de penalty te versieren: 1-0.

Koundé moet naar binnen om Alexis Mac Allister op te vangen, Di María wordt vrijgelaten. Bron: NPO1.

Frankrijk komt er niet aan te pas
De Fransen, geleid door bondscoach Didier Deschamps, spelen vanuit de vertrouwde 4-2-3-1-/4-4-2-formatie. Zijn de Fransen in balbezit, dan beweegt Mbappé richting het centrum om op die manier Molina mee te trekken. Linksback Hernández kiest hoger positie en trekt zo rechtsmid Rodrigo De Paul mee.

Frankrijk zet Hernández hoog neer en rechtsback Kounde laag. Mbappé kiest positie in het centrum. Bron: NPO1.

Vanuit deze formatie speelt Frankrijk vooral de lange bal op spits Olivier Giroud. In de voorgaande wedstrijden wisten Les Bleus op deze manier geregeld de tweede bal te winnen en van daaruit door te voetballen. Deze wedstrijd leent zich daar niet voor. Argentinië wint constant de duels op het middenveld, waardoor de Fransen niet tot voetballen komen. Niet voor niets weet Frankrijk pas in de tachtigste minuut voor het eerst op doel te schieten.

De hoge positie van Hernández is ook een gevaar voor Frankrijk. Bij balverlies ligt er immers veel ruimte achter hem. In de 36e minuut krijgt Frankrijk dan ook de deksel op de neus. Argentinië weet de bal te veroveren, de counter te plaatsen in de open ruimte en zo de 2-0 te maken.

Argentinië maakt de 2-0 door gebruik te maken van de ruimte achter Hernández. Bron: NPO1.

Argentinië profiteert niet, Mbappé staat op
In de tweede helft besluit Deschamps het tactisch anders neer te zetten. Op het middenveld wordt er meer vanuit vaste tegenstanders verdedigd. Op het middenveld betekent dit dat Argentinië geen vrije speler meer heeft. Het nadeel is echter dat een centrale verdediger nu vaak door moet dekken op Messi. Frankrijk staat hierdoor vaak één-tegen-één achterin.

Frankrijk lost het probleem op het middenveld op door man-georiënteerder te gaan spelen. Bron: NPO1.

Gedurende de tweede helft haalt Argentinië er amper voordeel uit. Les Albicelestes zakken meer terug en kiezen vaker voor de lange bal, waardoor er minder kansen ontstaan. Na zeventig minuten doet Deschamps zijn volgende zet. Met het inbrengen van Eduardo Camavinga en Kingsley Coman gaat Frankrijk naar een 4-2-4-formatie. Hierdoor komt de laatste lijn van Argentinië ook één-tegen-één te staan.

Frankrijk schakelt naar 4-2-4. Bron: NPO1.

Lange tijd levert dit niks op, totdat de bal in de tachtigste minuut goed valt en Frankrijk een penalty krijgt. Een minuut later maakt de plotseling ontketende Mbappé zelfs de 2-2. Doordat de Argentijnse verdedigers één-tegen-één staan weet de Franse uitblinker via een 1-2 combinatie de gelijkmaker binnen te schieten.

Verlenging levert nóg twee goals op
In de verlenging blijven beide teams vanuit dezelfde formaties spelen. Frankrijk in een 4-2-4, Argentinië is inmiddels geschakeld naar een 4-4-2. Het zorgt ervoor dat beide teams een directe manier van spelen hanteren.

Argentinië weet hier uiteindelijk van te profiteren na het inbrengen van Lautaro Martínez. De Franse verdedigers hebben moeite met zijn snelheid en doordat er geen rugdekking gegeven kan worden, weet hij een aantal keer gevaarlijk achter de verdediging op te duiken.

Na 109 minuten spelen komt Argentinië op 3-2. Vanwege de één-tegen-één-situaties die achterin zijn ontstaan, is een simpele combinatie vanuit een lange bal genoeg om tot een doelpunt te komen.

Frankrijk staat achterin één-tegen-één. Uiteindelijk leidt dit tot de 3-2 voor Argentinië. Bron: NPO1.

Door de sensationele 3-3 van Frankrijk en twee missers in de slotseconden van de verlenging, bij zowel de Fransen als Argentijnen, komt het tot een strafschoppenserie, waarin Argentinië aan het langste eind trekt en zich voor de derde keer in de geschiedenis tot wereldkampioen weet te kronen.