Eén jaar na nachtmerrie Ajax: 'Als een bom in mij, een explosie. Boem!'

8 mei 2020 om 06:50
Laatste update: 8 mei 2020 om 06:57
96

Het is precies een jaar geleden dat Ajax op de drempel van de Champions League-finale op dramatische wijze struikelde tegen Tottenham Hotspur. Lucas Moura (27) was met drie doelpunten, waarvan de laatste twintig seconden voor het laatste fluitsignaal viel, de beul van de Amsterdammers en blikt terug.

Ajax ging na de 0-1 zege in Londen rusten met een 2-0 voorsprong in de Johan Cruijff Arena. De eerste Champions League-finale sinds 1996 was binnen handbereik. "Een fantastisch team met geweldige spelers, die voor bijna iedereen favoriet waren om naar de finale te gaan en misschien wel om de Champions League te winnen", zegt Moura over Ajax op de officiële kanalen van Spurs, geciteerd door De Telegraaf.

In de rust gaf manager Mauricio Pochettino zijn spelers een boost. "Ik herinner het me als de dag van gisteren", vervolgt de Braziliaan. "De coach zei: We moeten één doelpunt maken. Als dat lukt, doen we weer mee. Dat raakte ons en we begonnen de tweede helft sterk. We hebben druk op ze uitgeoefend en Ajax was niet meer in staat om zijn eigen spel te spelen."

De 2-1 in de 54ste minuut betekende een strohalm. Niet veel later maakte Moura ook de 2-2. Het was naar eigen zeggen zijn moeilijkste goal. "Omdat er veel spelers in het strafschopgebied stonden, ik veel tegenstanders voor me had en het doel achter me lag. Ik moest snel denken en handelen, waarbij mijn futsal-verleden me hielp. In de zaal zijn de ruimtes klein en moet elke actie snel zijn. Het lukte om dat naar Ajax-Spurs te vertalen."

Na twee gemiste Ajax-kansen wist Moura het zeker: Spurs zou winnen. En zo geschiedde, op de meest pijnlijke wijze denkbaar. "Ik kan het gevoel niet uitleggen, wist niet hoe ik het moest vieren of wat ik moest doen. Ik sprong en gleed. Het was gek, want zelfs als ik zeker wist dat we zouden scoren en kwalificeren, was het, nadat ik de bal in het net had gezien, als een bom in mij. Een explosie. Boem! Ik dacht aan mijn vrouw thuis, mijn familie in Brazilië, mijn jeugd en dankte God."