Ajax-cultheld haalt herinnering aan Twente op: 'De hemel daalde neer op Amsterdam'

Omdat zowel Ajax als Twente op de voorlaatste speeldag van het seizoen 2010/11 wint, ontvouwt zich een zeldzaam, maar bovenal krankzinnig spannende Eredivisie-climax. De Tukkers reizen op 15 mei 2011 met 71 punten af naar Amsterdam. Daar treft het Ajax, dat één punt minder heeft. Twente heeft aan een gelijkspel genoeg, Ajax moet winnen om kampioen te worden, voor het eerst in zeven jaar. 

Op 8 mei 2011, een week na de voorlaatste speelronde en een week voor de laatste, staan de twee clubs tegenover elkaar in de bekerfinale. Twente deelt de eerste tik uit, en wint met 3-2. "Ze waren echt heel goed", vertelt Enoh. "Ze zouden ons ook op de laatste speeldag gaan verslaan. Dat was de publieke opinie. Ze hadden de beker immers al gewonnen. Maar Frank de Boer wist ons na die wedstrijd zo'n positief gevoel mee te geven. Hij zei: Luister jongens, we hebben een finale verloren, maar we hebben er nog een. Dat gaf elke speler geloof. Vanaf dat moment hadden we een enorme band, focus en energie, die door het hele team werd uitgedragen."

De tekst gaat verder onder de afbeelding

In de dagen erna maken haast ontembare zenuwen zich meester van de gemiddelde Ajax-fan, maar de spelersgroep blijft onaangetast, herinnert Enoh zich. "We trainden met heel veel plezier. Credits daarvoor naar De Boer. Hij en zijn stafleden hadden sessies bedacht waarin het meer draaide om plezier hebben, op een relaxte manier zonder druk." Als er op één van de dagen voor de wedstrijd een motivatievideo wordt ingestart, maakt het relaxte gevoel plaats voor een gevoel van onverzettelijkheid. "Ze lieten beelden zien van alle spelers, van hun persoonlijke hoogtepunten. Daar hadden ze een motiverend nummer onder gezet. Een mix van Gladiator en 300 geloof ik. Toen was iedereen vlijmscherp. Er zaten ook wraakgevoelens bij. We wilden het tactische plan tot in de puntjes uitvoeren."

Als Enoh op 15 mei in de ArenA begint aan zijn warming-up, weet hij niet wat hij ziet. "Het was de meest speciale atmosfeer die ik ooit heb gevoeld", zegt de controleur van weleer, die ook in de Premier League speelde, en met Kameroen het WK van 2010 in Zuid-Afrika meemaakte. "Ik heb dat nooit ergens anders meegemaakt op de wereld. Alleen toen, op die dag. Het voelde alsof je in een gloeilamp stond, als een pot water die na dagen van borrelen eindelijk begon te koken. Ik kan het niet goed omschrijven. Je had het mee moeten maken. Het was een once in a lifetime experience, onvergetelijk."

De tekst gaat verder onder de afbeelding

De inmiddels veertigjarige Enoh begint als wisselspeler aan de wedstrijd. Vanaf de bank ziet hij hoe Siem de Jong in de 23e minuut de 1-0 maakt. "Na die goal explodeerde het stadion, maar werd ik rustig in mijn hoofd. Ik wist: dit wordt onze wedstrijd. Je voelde gewoon dat het goed ging komen." 45 minuten, een eigen goal van Denny Landzaat en een treffer van Theo Janssen later, brengt De Boer Enoh binnen de lijnen. "Ik moest Landzaat neutraliseren. Hij bleef maar diep gaan die wedstrijd. Ook moest ik voorkomen dat Janssen zijn passes kon blijven geven."

Ruim tien minuten later beslist De Jong de wedstrijd: 3-1. Nog eens ruim tien minuten later klinkt het eindsignaal. De ArenA produceert op dat moment een orkaan van geluid. Ajax rekent eindelijk af met de schaaldroogte, die zeven jaar lang duurde. "Onbeschrijfelijk", verklaart Enoh zijn gevoel op dat precieze moment. "Geluk, opluchting in blijdschap. Pure extase en euforie. Het is zo'n moment dat zelden voorkomt. Het was alsof de hemel neerdaalde op Amsterdam."

De tekst gaat verder onder de afbeelding

Ajax wordt later op de dag gehuldigd op het Museumplein. Enoh herinnert zich de festiviteiten van A tot Z, en betrapt zich er vijftien jaar later nog geregeld op dat zijn gedachten afdwalen richting die voorjaarsdag. "Ik stond dagenlang, maandenlang, op met een glimlach. Ik bleef maar lachen. We hadden gewoon gewonnen, en dan ook nog die derde ster. We hadden geschiedenis geschreven, en niemand had het verwacht. Ik denk er nog heel vaak aan. Ik heb een foto van de spelers die feestvieren op het veld. Die hangt bij mij thuis aan de muur. Ik wil dat mijn kinderen 'm zien."

En die foto zien zoons Bashan, David en Joseph elke dag. Alle drie werken ze bij NEC aan het vervullen van hun voetbaldroom. "Zij zijn mijn fulltime focus. Toen ik jong was, had ik die ondersteuning niet. Toen ze aantoonden dat ze er echt vol voor wilden gaan, besloot ik elke training te gaan kijken. Ik geef ze ook extra training", besluit Enoh, die hoopt dat ook Bashan, David en Joseph ooit hun eigen 15 mei 2011 meemaken.