Waarom Suriname droomt van een kraker tegen Oranje op het WK van 2026

WK-droom Suriname krijgt gestalte: 'In de Eredivisie zouden we top-zeven eindigen'

30 mei 2023 om 12:50
Laatste update: 30 mei 2023 om 13:11
39
  • Daniel Peperkamp
  • Redacteur

In Suriname wordt gewerkt aan een voetbaldroom, die langzaamaan steeds meer gestalte krijgt. Onder anderen Union Berlin-topscorer Sheraldo Becker en Tjaronn Chery kozen al voor een interlandcarrière bij de Natio, dat onder leiding van bondscoach Aron Winter een serieuze gooi gaat doen naar plaatsing voor het WK van 2026. Aanvoerder Shaquille Pinas en nieuwbakken international Fabian Sporkslede vertellen hoe het is om deel uit te maken van het ambitieuze project, dat wordt ingegeven door een gevoel van enorme trots. 

Op 7 september 2008 speelt Suriname een WK-kwalificatieduel in San José tegen Costa Rica, waar een 21-jarige Bryan Ruiz nog even mag invallen. Het duel gaat kansloos met 7-0 verloren. Ook de vijf daaropvolgende wedstrijden tegen El Salvador (0-2), opnieuw Costa Rica (1-4), weer El Salvador (3-0) en Barbados (3-2) leveren geen enkel punt op. Het leeuwendeel van de selectie, bestaande uit spelers als Ferdinand Jap A Joe en Garry Sardjo, komt uit voor Surinaamse clubs als SV Robinhood en SV Walking Boyz Company. Het gat met CONCACAF-toplanden als Mexico en De Verenigde Staten lijkt op dat moment onoverbrugbaar. 

Rooskleurige toekomst
Een kleine vijftien jaar later zijn die verschillen een stuk kleiner. Suriname klopt op de deur. Sinds 2019 mogen Surinaamse voetballers met de Nederlandse nationaliteit ook interlands spelen voor hun geboorteland, of dat van hun (groot)ouders. Het zogeheten sportpaspoort opent een vijver vol talent, waarvan steeds meer spelers richting het nationale elftal druppelen. Onlangs sloten Stefano Denswil en Kenneth Vermeer al aan en ook de namen van Crysensio Summerville en Danilho Doekhi zijn inmiddels gevallen. 

Iemand die de Surinaamse voetbalopmars van dichtbij meemaakt, is aanvoerder Shaquille Pinas. De verdediger speelt tegenwoordig voor het Zweedse Hammarby IF, maar stond nog onder contract bij ADO Den Haag toen hij in contact kwam met de Surinaamse bond. "De toenmalige bondscoach Dean Gorré kwam een aantal jaar terug al naar wedstrijden van me kijken bij ADO. Hij sprak toen een keer mijn vader (Erwin Pinas, red.) aan, of ik ervoor open zou staan om voor Suriname te spelen. Mensen dromen misschien van het Nederlands elftal, maar op dat moment kon ik meteen heel realistisch denken, iets wat ook moet in zo'n situatie denk ik", vertelt hij aan VoetbalPrimeur.

De 25-jarige linkspoot luisterde naar wat zijn hart hem vertelde. "Ik kwam tot de realiteit en zei tegen mezelf: op mijn positie heb je Sven Botman, Virgil van Dijk, Matthijs de Ligt, Nathan Aké... dus ik stelde mezelf gelijk de vraag: waar ben ik trotser op, als ik één interland speel voor Nederland? Of als ik er echt iets van ga maken bij Suriname? En dat je dan kan zeggen dat je een van de eersten was die er bij was? Mijn vader is daar geboren, mijn moeder is daar geboren, wat is er nou mooier dan om hen iets terug te geven van hun eigen land?"

Op 24 maart 2021 maakte Pinas zijn debuut, tegen De Kaaimaneilanden. Na 22 minuten spelen kopte hij een voorzet van Roland Alberg tegen de touwen. "Mijn moeder kwam toen kijken, en had gewoon tranen in haar ogen van geluk. En dan mag je ook nog het eerste doelpunt maken. Dan voel je meteen: dit is bijzonder. Daarna was de druk er voor mij voor een groot deel af en ging de focus op het bouwen van iets speciaals."

Vissen uit de talentenvijver
Iemand die veel verantwoordelijkheid draagt in dat bouwproject is Brian Tevreden. De oud-speler van onder meer FC Volendam en FC Emmen kreeg van de bond onlangs de functie directeur voetbalzaken toebedeeld. Aan hem de taak om nieuwe spelers te werven. Tevreden ziet dat steeds meer voetballers vallen voor het project, maar makkelijk gaat het zeker niet altijd. "Waar ik wel moeite mee heb, en daar probeer ik voorzichtig in te zijn, is dat je sommige jongens hebt die totaal niet realistisch zijn. Die zitten dan ergens op de bank en zeggen: nee, ik ga voor het Nederlands elftal. Waar baseer je dat op? Je kan ergens op hopen of je kan meehelpen om je land op te krikken en uiteindelijk een legende te worden", zo vertelde hij begin mei in de Youtube-show Voetbalstories. 

Tevreden klopte ook aan bij de 29-jarige Fabian Sporkslede. Hij maakte in 2012 zijn debuut voor Ajax en kwam uit voor vrijwel alle Nederlandse jeugdelftallen, waarna hij via onder meer NAC Breda en RKC Waalwijk neerstreek in Israël, waar hij nu speelt voor Ihoud Bnei Sachnin. "Op een gegeven moment speelde ik een aantal wedstrijden achter elkaar, en dat ging goed. Toen kwamen Brian en ik in contact en werd mij de vraag gesteld of ik ervoor open zou staan om voor Suriname te spelen. Ja, natuurlijk, antwoordde ik. Dan wordt alles geregeld en binnen een aantal maanden krijg je een Surinaams paspoort, en ben je beschikbaar voor het nationale team. Dat geeft je een heel trots gevoel, maar het is nog geen zekerheid dat je ook daadwerkelijk gaat spelen. Nu je ziet dat er steeds meer spelers bij Suriname komen denk je: ik moet bij mijn club wel opvallen, zodat ik wel gewoon een goede indruk maak op de bondscoach."

Gorré, Menzo en Winter
Die bondscoach heet sinds september 2022 Aron Winter. De voormalig international van Oranje volgde Stanley Menzo op. Vóór Menzo stond Dean Gorré, over twee verschillende periodes, voor de spelersgroep. Gorré loodste Suriname in 2021 naar de groepsfase van de Gold Cup (de eindronde van het voetbalkampioenschap van Noord- en Centraal-Amerika en de Caraïben), iets wat sinds 1985 niet meer gelukt was. De oud-speler van Feyenoord en Ajax lag enorm goed in de spelersgroep. Enkele dagen na de uitschakeling in de Gold Cup, waarin alleen van Guadeloupe werd gewonnen, werd Gorré door de Surinaamse bond om 'moverende redenen' de laan uitgestuurd, een beslissing die bij zowel fans als de spelersgroep insloeg als een bom. "Het was een klap dat hij wegging", aldus Pinas. "We hadden er echt moeite mee en zagen het niet aankomen. Hij heeft mij het vertrouwen gegeven en heeft alle jongens bij elkaar gehaald."

Dean Gorré (tweede van links) voorafgaand aan het duel met Nicaragua (1-3 nederlaag) op 16 juni 2015

Pinas werkte onder alle bondscoaches van de laatste jaren. "Ze zijn allemaal anders. Dean was een echte peoplemanager, Menzo was bijvoorbeeld op tactisch vlak weer beter. Winter is beide. Hij probeert alles nog meer te professionaliseren, en dat gaat echt de goede kant op." Winter completeerde zijn staf begin mei met veteraan Henk ten Cate. "Ten Cate heeft talloze ervaringen opgedaan, hij weet precies wat hij doet en weet precies wat je nodig hebt."

De keerzijde van het sportpaspoort
Ten Cate liet zich kort na de bekendmaking van zijn aanstelling in gesprek met De Telegraaf uit over de doelstelling van Suriname. "We geloven heilig in het feit dat we iets moois kunnen neerzetten met het WK van 2026 als uiteindelijke doel. De kansen daarop zijn gestegen, doordat we over in Nederland opgeleide spelers kunnen beschikken én het WK door Canada, de VS en Mexico wordt georganiseerd." Normaliter bemachtigen die landen de drie beschikbare CONCACAF-tickets, maar zij zijn nu als organisatoren van het WK direct geplaatst, waardoor er drie extra plekken vrij zijn. 

Het sportpaspoort biedt dus uitkomst voor Suriname in de missie om een WK-ticket te bemachtigen, maar kan voor lokale Surinaamse spelers ook als bedreigend worden ervaren. Een aantal internationals valt namelijk buiten de boot nu er steeds meer en op papier steeds betere Surinaams-Nederlandse spelers aansluiten. "Wij proberen die lokale jongens allemaal mee te trekken in onze koers en maken ze duidelijk dat ze hard moeten blijven trainen en werken", countert Pinas. "Dan zie je ook dat zij merken dat het één team is. Het is écht niet de lokale jongens tegen de Surinaamse buitenlanders. Als er bijvoorbeeld een jongen niet wordt opgeroepen, proberen we hem in ieder geval altijd bij de groep te betrekken. Dat doen we altijd."

Shaquille Pinas in actie voor Hammarby IF tegen AIK op 16 april 2023

Sporkslede is van mening dat het sportpaspoort juist een positieve invloed heeft op het lokale niveau. "De groep wordt nu steeds groter, waardoor er concurrentie ontstaat. Dat is alleen maar goed voor het nationale team. Voor die jongens is het leerzaam om te zien hoe spelers in Europa werken, en voetbal beleven.
Uiteindelijk blijft het ook gewoon topsport. De jongens die willen aanhaken, moeten in zichzelf blijven investeren en keihard werken om de concurrentie aan te gaan. Want voor iedereen geldt: als je even niet presteert, kan je je plekkie zomaar verliezen. Maar dat is alles wat topsport inhoudt. Dit hele proces heeft voor het hele land een positieve lading."

Dat het gigantisch leeft in het land, proefde Sporkslede vrijwel meteen bij aankomst in Paramaribo. "Het was nog beter dan ik had verwacht. Aan het einde van de trip ging ik naar huis en dacht ik: dit had ik voor geen goud willen missen. Dat trotse gevoel is niet te beschrijven. Mijn familie was zó trots op me. Wat ik vooral mooi vond is dat je eigenlijk het gevoel hebt: ah, ik zie hier allemaal mensen die hetzelfde als ik denken, die hetzelfde als ik zijn. Dan voel je: hier komt het dus vandaan. Dat gevoel, van je ergens helemaal thuisvoelen, vond ik echt geweldig."

Het niveau en een droomwedstrijd tegen Oranje
Al met al staat alles dus in het teken van een sportieve opmars. De 141e plaats op de FIFA-wereldranglijst moet snel verleden tijd zijn. Het huidige niveau biedt veel hoop, constateert Pinas. "Als wij met deze groep een jaar zouden meedraaien in de Eredivisie? Ik vind het heel lastig om ons in te schalen, maar ik durf wel te zeggen dat we in de top-zeven zouden eindigen." Ook Sporkslede is onder de indruk van het niveau. "Wat ik leuk vond is dat je jongens hebt uit heel Europa, maar dat uiteindelijk een groot deel zijn opleiding in Nederland heeft gehad. Dan zie je dat de basis gewoon hartstikke goed is, en dat we Nederlands geschoold zijn. Als we dat in de toekomst kunnen combineren met het Zuid-Amerikaanse, hebben we een hartstikke mooie combinatie."

 
 
 
 
 
Dit bericht op Instagram bekijken
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Een bericht gedeeld door Fabian Sporkslede (@fabiansporkslede)

In 2026 zal blijken of de Natio het ultieme doel heeft bereikt. Zowel Sporkslede als Pinas droomt weleens van het WK, en van één specifieke wedstrijd in het bijzonder. "Brazilië is mooi, Argentinië is mooi, maar mijn ultieme droom is om met Suriname op het WK tegen Nederland te spelen", blikt Pinas vooruit. "Iedereen heeft zo zijn eigen hoogtepunten. Ik heb Champions League gespeeld tegen Real Madrid, maar een WK, met Suriname, wauw, dat zou een droom zijn die uitkomt. En dan tegen Nederland, dat zou wel echt heel speciaal zijn", vult Sporkslede aan. 

Wie weet staan er dan wel spelers als Summerville, Kerk, Doekhi en Piroe op het veld. "Ik (Sporkslede, red.) had bijvoorbeeld laatst contact met Kenneth Vermeer, toen hij eraan dacht om voor Suriname te kiezen. De jongens waar je zelf een goede band mee hebt probeer je dus wel op een positieve manier te vertellen hoe het eraan toe gaan, omdat je ze er graag bij wilt hebben. Shaquille zal dat op zijn beurt wat meer bij de jongere generatie doen."

Voordat de WK-kwalificatie begint, gaat voor Suriname de blik eerst op 18 juni. Dan staat het Gold Cup-kwalificatie-duel met Puerto Rico op het programma. De winnaar neemt het op tegen de winnaar van Martinique - St Lucia, met als inzet een ticket voor het eindtoernooi dat op 26 juni van start gaat.