Van der Hart: 'Bij Ajax twee titels meegemaakt, maar dit vergeet ik nooit meer'

"F*ck it, ik ga gewoon"
Na vier jaar bij PEC vond Van der Hart het in 2019 tijd voor iets nieuws. Zaakwaarnemer Fulco van Kooperen kwam in contact met Lech Poznan. "Fulco appte mij en zei: ik heb een club voor je uit Polen. Mijn eerste reactie was: Polen, wat moet ik nou in Polen?" De doelman was echter snel overtuigd was toen hij zelf een kijkje kwam nemen. "Poznan is een hartstikke mooie stad, heel Westers, dichtbij Berlijn. En de club is heel groot: veel fans, groot stadion (met een capaciteit van 43 duizend, red.), goede faciliteiten. Toen ik daar voor het eerst was, was het een no brainer. Ik dacht: f*ck it, ik ga gewoon. En daar ben ik achteraf ook heel blij mee, want uitgesmeerd over drie jaar was het gewoon een hele mooie ervaring."

In zijn eerste seizoen brak wel de coronapandemie uit. Lech Poznan zorgde goed voor zijn buitenlandse spelers en verzorgde de maaltijden, maar Van der Hart zat wekenlang in zijn eentje in zijn appartement. "In het begin was het heel erg streng, we konden steeds minder de deur uit. Op de club waren ze wel bang dat we ziek zouden worden, want toen wist nog niemand wat het echt was. Maar in Nederland heb je twee keer een lockdown gehad, in Polen is dat nooit gebeurd. Vanaf mei 2021 heb ik gewoon een normaal leven gehad, alle restaurants waren open, zonder restricties."

De competities werden al snel hervat en aan het einde van zijn eerste seizoen speelde Van der Hart met Lech Poznan de halve bekerfinale tegen Lechia Gdansk. Daarin ging het goed mis tijdens de strafschoppenserie. "Ik stopte een penalty en daarbij ging mijn schouder uit de kom. Toen werd hij op het veld teruggezet en toen voelde ik me nog wel oké, door de adrenaline. Daarna heb ik er nog één gepakt en ging hij weer uit de kom. Uiteindelijk hebben we die penalty's nog verloren, omdat drie van ons achter elkaar misten, dat maakte het nog erger allemaal."

Géén Europees avontuur
Hierdoor moest Van der Hart ook een streep zetten door het daaropvolgende Europa League-avontuur: Lech Poznan overleefde vier voorrondes en haalde het hoofdtoernooi, maar de doelman moest toekijken. "De Europa League heb ik moeten missen, ja. Dat is eigenlijk wel het dieptepunt van mijn tijd daar: dat ik een heel seizoen speelde en ik daarna moest toekijken, toen we de Europa League haalden. We speelden in een poule met Rangers, Standard Luik en Benfica: dat waren ook zes hele mooie wedstrijden geweest. Dat ik die heb moeten missen, heeft wel echt heel veel pijn gedaan. Want dat was juist één van de redenen waarom ik naar Poznan ben gegaan, om Europees te spelen."

Zijn laatste seizoen was er al helemaal één van uitersten. Het contract van Van der Hart zou automatisch met één jaar verlengd worden als hij een bepaald aantal wedstrijden zou keepen, maar hij raakte opnieuw geblesseerd. "Een klein scheurtje in mijn bovenbeen. Ze zeiden: je bent er twee tot vier weken uit. Alleen hebben ze tijdens het maken van die scan een ander stuk gemist, want ik had ook schade aan mijn pees. En daar staat twee, 2,5 maand voor. Dus ik ben veel te vroeg het veld weer op gestuurd, daar heb ik heel veel last van gekregen. Uiteindelijk ben ik weer naar Nederland gegaan en dat heeft ervoor gezorgd dat ik er een half seizoen uit lag."

Afscheidsbericht en titelrace
In de tussentijd verdedigde Filip Bednarek (ex-FC Twente, -FC Utrecht, -De Graafschap en -sc Heerenveen) het doel en ging Van der Hart nadenken over zijn toekomst. "Toen dacht ik bij mezelf: oké, nu ben ik transfervrij, dat is een luxe in het voetbal. Dus ik heb in januari al met Fulco besloten: wat er ook gebeurt, ik ga niet meer verlengen, want het is wel tijd voor iets nieuws. Wat het ook zou worden met Champions League of Europa League, ik was wel toe aan iets anders."

In april keerde hij echter alsnog terug in de basis. "We stonden eerste, Bednarek had het goed gedaan. Ik zat op de bank, dus het dreigde een beetje als een nachtkaars uit te gaan. Ik heb het halverwege maart naar de club gecommuniceerd: ik ga weg, ik speel niet, dus er is geen reden voor mij om te blijven. En anderhalve week later werd ik er toch weer in gezet. Uiteindelijk kampioen geworden, dus op zich heeft het allemaal goed uitgepakt..." Van der Hart en zijn collega's maakten het verschil in de laatste weken van het seizoen, waarin acht van de tien wedstrijden werden gewonnen. "En daar heb ik een flink steentje aan bij kunnen dragen, dus daar ben ik wel blij mee."

 

 

 

 

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een bericht gedeeld door Mickey van der Hart (@mickeyvdhart)

Vreugde-explosie in Poznan
Wat heet: door die eindsprint mocht er een kampioenshuldiging in de stad georganiseerd worden. "Ja, dat was fantastisch, ik heb nog nooit zoiets gezien. Bij Ajax heb ik twee keer de huldiging meegemaakt (in 2013 en 2014, red.), als derde keeper. Dat was een heel ander soort blijdschap, de derde en vierde titel op rij, dan is de blijdschap niet meer zo puur als wanneer je acht jaar geen prijs meer hebt gepakt. Nu was het een vreugde-explosie, ik denk dat het vergelijkbaar was met Feyenoord dat een paar jaar terug kampioen werd. Dat meemaken en zien, dat vergeet ik nooit meer."

Nu gaat Lech Poznan de Champions League-voorrondes in, maar Van der Hart is daar dus niet bij. "Europees voetbal is Europees voetbal, maar als je drie jaar in Polen hebt gewoond, wil je op een gegeven moment wat anders. Want het is echt prima leven, leuke stad, maar ik had het wel gezien. Mijn vriendin en ik zijn nog zonder kinderen en we willen graag nog een paar jaar in het buitenland vertoeven. En om dan nog vijf, zes jaar in Polen te zitten... Dat zag ik gewoon niet zitten."

"Bewust nee gezegd tegen Nederlandse clubs"
Waar hij volgend seizoen zal keepen, weet hij echter nog niet. Van der Hart is net terug van vakantie en kijkt rustig om zich heen. "Er waren wat Nederlandse clubs die hadden geïnformeerd, maar daar heb ik bewust nee tegen gezegd, omdat ik heel graag in het buitenland wil blijven. Het is niet dat er niks voorbijkomt, maar er zit nog niets tussen waarvan ik zeg: dat is wat ik heel graag wil. Ik heb geen belachelijke eisen, maar ik heb een paar jaar in Polen gezeten en ik zou nu het liefst in een wat warmer land gaan voetballen. Dan moet je een beetje geduld hebben, tot de juiste club voorbij komt. Een ideale situatie? Nee, maar wel iets waar ik bewust voor kies. Ik heb een bepaald plaatje in mijn hoofd, nu wacht ik daarop, of we dat voor elkaar krijgen. En als dat niet zo is, dan kijken we wel weer verder."

Een avontuur in Zuid-Europa – Portugal, Spanje, Italië, Griekenland of Cyprus – heeft zijn voorkeur. "Ik laat het allemaal op me afkomen en als er iets komt, ga ik ervoor. Maar als ik één ding heb geleerd in de afgelopen jaren, is het dat je een voetbalcarrière niet kunt plannen. Er komt gewoon iets voorbij en je zegt ja of nee, dat was met Poznan precies hetzelfde. Als je mij vijf jaar terug had gezegd: je gaat drie jaar in Polen voetballen…. Maar het gebeurt en dan ga je. Je hebt in Nederland echt wel clubs waar je geen nee tegen zegt, maar voor nu zouden mijn vriendin en ik graag langer in het buitenland willen blijven."