Kieftenbeld: 'Jongens trainden met handschoenen: dit is wel Millwall hè, vriend'

Eerst naar de familie, dan naar het voetbal
In Engeland wordt dit jaar met meer spanning dan gewoonlijk uitgekeken naar Boxing Day, vanwege de corona-uitbraken die de clubs in hun greep houden. Kieftenbeld had al een vrij weekend achter de rug, toen hij ons te woord stond. "Het wordt niet algemeen afgelast, maar als er bij ons of bij Swansea City nog wat coronagevallen zijn, kan het ook nog vrijdag of zaterdag afgelast worden", vertelde hij aan deze website, toen hij nog niet wist dat Millwall-Swansea City inderdaad uit de planning zou worden gehaald.

Dit jaar dus geen Kerstvoetbal voor de oud-speler van Go Ahead Eagles en FC Groningen. Aangezien Kieftenbeld al sinds 2015 in Engeland speelt – ruim vijf seizoenen Birmingham City en sinds begin dit jaar Millwall – heeft hij echter al de nodige Boxing Day-bagage. "De stadions zitten wel voller dan normaal, dan komen er ook mensen die normaal minder vaak gaan. Je merkt dat het een familietraditie is: op Eerste Kerstdag komen de families bij elkaar en op Tweede Kerstdag gaan ze samen naar het voetbal."

Om 8.30 trainen met Kerstmis
Het betekent wel dat Kieftenbeld soms op Eerste Kerstdag om 8.30 uur 's ochtends op het trainingsveld stond. "Vroeg trainen, dan snel douchen en naar het gezin thuis. En dan moesten we ons 's avonds weer melden en gingen we met de bus weg." Deze Boxing Day-traditie zal nooit helemaal wennen. "Ik moet met Kerst voetballen, het is zoals het is. Maar als de Kerst dichterbij komt, denk ik toch nog steeds: shit, ik had ook wel graag bij mijn familie aan tafel gezeten. Dat merk ik nog elk seizoen, ook na zeven jaar. Maar je weet waarvoor je hier zit, het hoort er gewoon bij. Er wordt sinds de Tweede Wereldoorlog al op Boxing Day gespeeld en het is ook een mooie traditie."

Binnenkort breken zijn eerste Kerstdagen als inwoner van Londen aan. De controleur uit Lemelerveld woonde jarenlang in Birmingham, de tweede stad van Engeland, maar is in januari naar de hoofdstad verkast. "Als je als buitenlander bij een club in Londen gaat spelen, wil je ook iets van de stad ervaren. Hartstikke gaaf om dat avontuur ook mee te maken, naast het voetbal. Ik woon hier samen met mijn vriendin. Die is hier vlak voor corona heen gekomen, dus die heeft het wel getroffen...", lacht hij. "Toen wij hier kwamen, was het lockdown. We zitten op een kwartiertje van Oxford Street, daar was het hartstikke rustig. Heel raar, maar ook een keer bijzonder om te zien."

Anoniem over straat in Londen
Kieftenbeld kan sowieso redelijk ongestoord over straat in de metropool, geeft hij toe. "Heel af en toe loop je wel eens iemand tegen het lijf die je herkent, maar dat is echt heel weinig. Heel anders dan bij FC Groningen bijvoorbeeld: daar was ik de laatste twee jaar aanvoerder, dan kom je na de wedstrijd ook altijd met je kop op tv. En ik moet zeggen dat ik dat absoluut niet mis. Ik vind die anonimiteit in Engeland heerlijk. Je voelt je buiten het veld minder voetballer, dat vind ik wel fijn."

En dan te bedenken dat hij ooit bijna in Derby zat. In 2017 was zijn komst op Deadline Day al bekendgemaakt door Derby County, maar de transfer viel alsnog in duigen: Kieftenbeld had de benodigde documenten foutief ingevuld en het papierwerk bleek uiteindelijk nét na de deadline binnen. "Dat stond toen inderdaad overal op internet en daar kom ik ook nooit meer vanaf, denk ik. Ik mocht eerst niet weg en toen wel, maar ik zat net op dat moment in Nederland. Het moest allemaal heel laat en snel, ook via de fax. Uiteindelijk deed de bond moeilijk: we moeten toch een deadline stellen, waarom hebben we anders een deadline?"

"Ben je er weer, Kieft?"
Ook in Birmingham hadden ze geen rekening gehouden met deze wending. "De jongens zeiden: oh Kieft, ben je er weer? Maar dat was wel apart: een half jaar later was de trainer weg, kwam er een nieuwe trainer (Harry Redknapp werd vervangen door Steven Cotterill, red.) en tekende ik een nieuw contract. Het kan heel snel gaan in het voetbal." Bij Derby County kunnen ze dit wrang beamen: de beoogde nieuwe club van Kieftenbeld staat vier jaar later stijf onderaan in het Championship, met 21 (!) punten aftrek wegens financiële problemen. "Ja, gek is dat hè? Op dat moment kun je door de grond zakken: waarom overkomt mij dit? En een half jaar later denk je: nou, dat heeft best goed uitgepakt. En twee jaar later helemaal, met al die punten in mindering."

Begin dit jaar kwam er dus alsnog een transfer. "Ik voelde dat de trainer bij Birmingham (Aitor Karanka, red.) niet zo'n fan van me was. Ik wilde toch voor mijn kans gaan en ik dacht: luister vriend, ik vecht me er wel in. Maar toen meldde Millwall zich, daar zat de trainer die me destijds ook van FC Groningen naar Millwall had gehaald (Gary Rowett, in 2017 ook werkzaam bij Derby County tijdens de afgeketste transfer van Kieftenbeld, red.), die wilde me graag hebben. Dan ga je het hele plaatje bekijken: de trainer kent je, mooie volksclub waar ik van houd, ik kon een nieuw contract tekenen en ik woon nu hier in Londen, dát maakt het plaatje compleet. Want ik ga hier niet ergens in the middle of nowhere wonen, om maar in Engeland te spelen."

'No one likes us, we don't care'
Het betekende wel dat hij bij één van de meest beruchte en rauwe clubs van Engeland ging spelen: het lijflied 'No one likes us, we don't care' van de harde supporterskern spreekt voor zich. "Klopt, die mentaliteit is er nog steeds wel bij de club. Op de trainingen waren er een paar jongens die handschoenen aan hadden. Zij werden er wel op gewezen: luister vriend, je speelt wel bij Millwall hè, haha. Maar ik vind zo'n volksclub wel mooi, een club moet wel gewoon leven."

Kieftenbeld vindt het dus alleen maar mooi dat The Den nu weer vol mag stromen. "Zonder publiek was het verschrikkelijk. Ik kwam in januari: dan kun je wel voor Millwall voetballen, maar dan merk je er weinig van... Nu is er wel publiek in het stadion, geweldig. Wel jammer dat ik het door corona aan weinig mensen heb kunnen laten zien", doelt hij op het thuisfront in Nederland. "Mijn vader en mijn zus mochten wel overkomen, maar dat was voor een hele korte periode. Je wil je familie en vrienden wel laten zien waar je voetbalt. Áls ik al ergens over mag klagen: dat vind ik wel het lastige aan corona, dat ik dat nu niet kan delen."

Een terugkeer naar Nederland komt ondertussen langzaam maar zeker dichterbij, hoe zeer hij ook geniet van het leven in Londen. "Daar zit ik wel steeds vaker over na te denken, ja. Ik loop uit mijn contract en ik ga sowieso ooit weer in Nederland wonen. Dat kan na dit seizoen zijn, maar ik heb het hier ook heel goed naar mijn zin. Fantastische competitie, je komt in hele mooie stadions, zeker nu de fans weer terug zijn. Het is elke keer weer genieten. Ik zie het wel." En misschien kan hij wel het beste van beide werelden combineren, mocht zijn jeugdliefde Go Ahead Eagles weer aankloppen. "Ook in Nederland moet het hele plaatje goed zijn, maar Go Ahead heeft altijd een speciaal plekje. En als je het dan toch over Engelse clubs hebt..."

(Hein Nooijens/VoetbalPrimeur)